فیلم StarWars:The Rise of Skywalker یک صحنه بسیار مهم دارد که بزرگترین مشکل آن را به عنوان یک فیلم در حماسه اسکای واکر نشان می دهد. فیلم StarWars:The Rise of Skywalker در سال 2019 به عنوان نقطه اوج سفر نه فیلمی پیرامون محاکمه ها و مصیبت های خانواده اسکای واکر اکران شد. در حالی که می توان ادعا کرد که فیلم از بسیاری جهات موفق است، از جمله پایان دادن به تنها سه گانه دنباله، اما تردیدهای زیادی نیز دارد که آن را به عنوان نقطه اوج حماسه اسکای واکر که حول محور آناکین و لوک اسکای واکر می چرخید، به یک شکست کلی تبدیل می کند.
مانند سایر فیلم‌های سه‌گانه دنباله جنگ ستارگان، فیلم StarWars:The Rise of Skywalker به‌طور بی‌نقصی از فیلم‌برداری، CGI، بازیگری و حس سرگرم‌کننده آن ساخته شده است. با این حال، بر خلاف Star Wars: The Force Awakens و Star Wars: The Last Jedi، این فیلم به خاطر فیلمنامه ضعیفش که مرتکب گناهی بزرگ برای یک فرنچایز طولانی مدت می شود، ناامیدکننده است. یک صحنه خاص در فیلم این کاستی را نشان می دهد و به طور کلی بزرگترین مشکل اسکای واکر در فیلم StarWars:The Rise of Skywalker را آشکار می کند. با مجله سرگرمی پلیرشاپ همراه شوید تا این مشکل را بررسی کنیم.
صحنه Rise Of Skywalkers “All The Jedi” راضی کننده است، اما بی معنی است
صحنه مورد بحث در پایان فیلم رخ می دهد، که در آن جدای‌های نسل‌های گذشته از طریق نیرو به ری می‌رسند و به او اجازه می‌دهند تا در آخرین اقدام خود علیه سیث و دارث سیدیوس، نظم جدای را تجسم کند. روی کاغذ و حتی در اجرا، این صحنه فوق العاده راضی کننده است. از شخصیت‌های بازگشته میس ویندو، یودا، کانان جاروس، کوی‌گون جین، آهسوکا تانو، و آناکین اسکای‌واکر – به جز کسری از صداهای شنیده‌شده – گرفته تا آهنگ‌سازی استثنایی موسیقایی جان ویلیامز، این سکانس به خوبی ساخته شده است.
همان‌طور که گفته شد، مشکل هم در صحنه و هم در کل «فیلم StarWars:The Rise of Skywalker» در اینجا نهفته است. مشکل این است که با فکر کردن در مورد این صحنه در هر عمقی، در واقع معنای کمی دارد. چیزی که در طول حماسه اسکای واکر تا این فیلم مشخص شده است، فرآیند بسیار دشوار و طولانی است که جدای باید برای یکی شدن با نیرو انجام دهد. در حالی که شخصیت هایی مانند آناکین اسکای واکر، و حتی لوک و لیا، با توجه به ارتباط انتخاب شده خود، مجوز دریافت می کنند، داشتن 11 جدای بدون تایید قبلی در مورد توانایی آنها برای حفظ هوشیاری خود پس از مرگ، تعلیق ناباوری را تحت فشار قرار می دهد.
فیلم StarWars:The Rise of Skywalker بیش از حد متکی به سرویس های هواداران بی معنی بود
در نتیجه، صحنه «همه جدای ها» از ری نمونه‌ای از بزرگترین مشکل اسکای‌واکر است: تکیه بیش از حد فیلم به سرویس‌های هواداران سطحی، که وقتی عمیقاً به آن فکر می‌کنیم، اصلاً معنی ندارد. باز هم، در حالی که این صحنه به لطف بازیگران و بازیگران زن بازگشته، موسیقی برجسته ویلیامز، و هنر بی عیب و نقص آن، غاز انگیز است، منطق پشت آن با قوانینی که در فیلم های حماسی قبلی اسکای واکر وضع شده بود، مطابقت ندارد. هر گونه فکر کردن در مورد این سکانس منجر به خیره شدن و عصبانیت می شود که تا چه حد از نکته جنگ ستارگان غافل می شود.
این به سایر عناصر فیلم StarWars:The Rise of Skywalker نیز گسترش می یابد. مسلماً بزرگترین نقطه داستانی که این را نشان می دهد، بازگشت پالپاتین است که بر اساس عملکرد مک دیارمید و ارتباطات ظریف پیش درآمد، رضایت بخش است، اما به طرز ناامیدکننده ای عمق کمی در داستان دارد. در ارتباط با این، افشای والد ری در ابتدا هیجان‌انگیز است، قبل از اینکه فیلم به طور منطقی توضیح دهد، و افشاگری را در سرویس هواداران ارزان بازگشت پالپاتین پنهان می‌کند. این عناصر، در کنار بازگشت بی‌معنای لاندو کالیسیان، فقط برای نشان دادن تکیه اسکای واکر به خدمات غیرمنطقی طرفداران، فیلم StarWars:The Rise of Skywalker، نشان می‌دهند که صحنه سرگرم‌کننده و در عین حال خسته‌کننده و زیرنویس «همه جدای» است.